Nie wiesz o czym pisać?

A wyobraź sobie, że cichutko chowasz się w kąciku, pijąc wodę z plastikowego kubka (to było w czasach, gdy nie mieliśmy świadomości, a jednorazowe kubki wydawały się higienicznym rozwiązaniem) wdzięczna, że event, który pomogłaś zorganizować przeszedł wszelkie wyobrażenia. Jesteś wdzięczna, że wszystko idzie jak z płatka po setkach drobnych katastrof w pigułce i dociera do Ciebie powoli, że klient znowu zarobi ponad pół miliona funtów. Jesteś z Polski, więc przeliczasz sobie cicho w głowie nadal na złotówki i nie mieści Ci się w głowie, że naprawdę organizujesz kampanie, na których ludzie zarabiają miliony.

A jeszcze rok temu, gdy byłaś w parku z dziećmi szczęśliwa, że zdobyłaś klienta na usługę za 500 funtów miesięcznie dostałaś telefon, że niestety, ale w międzyczasie – pomiędzy wczoraj, gdy byłaś w biurze otrzymując zapewnienia, że chcą twój najwyższy pakiet i żeby wysłać pierwszą fakturę i zapłacą z góry – a dziś, gdy spędziłaś cały dzień opracowując dla nich materiały…się rozmyślili.

Zdecydowali się współpracować z panem w garniturze, który omawiając swój zestaw usług użył PowerPointa. I na koniec pada pytanie, czy Ty – osoba, która sprawiła, że ich strona jest na pierwszej stronie Google, dzięki nowoczesnym technikom SEO, osoba, która zaprojektowała grafiki i stworzyła copy, dzięki którym wygrali przetargi – i kod – tak custom css – dla strony – pada pytanie, czy być może znasz albo umiałabyś się nauczyć obsługiwać PowerPointa.

Nie wiesz, co powiedzieć?

To wyobraź sobie, że gdy Ty, popijasz wodę z plastikowego kubka, którego starasz się nie zgnieść z nerwów, że przedwcześnie odetchnęłaś z ulgą.. podchodzi do Ciebie jeden z VIPów, osób zaproszonych dla dodania prestiżu do eventu… i zaczynacie rozmawiać, i wymyka Ci się, że tak, po evencie lecisz do domu, do dzieci, przeczytać im bajkę i utulić je do snu a potem masz rozmowę z klientką z Tokio.

I od jednej kwestii do drugiej okazuje się, że zostajesz zaproszona, aby wygłosić prelekcję dla organizacji zrzeszających brytyjskich przedsiębiorców na temat eksportu usług. I czerwienisz się lekko zażenowana, i próbujesz sprostować, że Ty…nie jesteś żadnym ekspertem od eksportu. Że… tak właściwie, to… pracujesz wieczorami, bo wtedy dzieci śpią, a nie chciałaś ich posyłać do żłobka. I spotykasz się ze stalowym spojrzeniem osoby, która Ci uświadamia, że jeśli masz klientów z Australii, Malezji, Japonii i obu wybrzeży USA to to jest eksport usług. I że jeśli pracujesz przy kampanii wprowadzającej nową usługę na rynek australijski, która spina kontynent, to nie jesteś mały pikuś i osoby dekady starsze od Ciebie chciałyby się dowiedzieć.. Jak tego dokonałaś. Jak znajdujesz klientów. Od czego zaczęłaś.

I wyobraź sobie, że przemawiasz na Uniwersytecie w Manchesterze,przed gronem przedsiębiorców, a na tym samym evencie przemawia CEO ogromnej firmy, która wyprodukowała Twoją drukarkę. I nadal mimo to, czujesz się jak pikuś, bo wiesz, że po powrocie do domu, zdejmiesz szpilki i na kolanach będziesz szukać chomika synka pod sofą. Chomika, który nawet nie jest żywy, jest zabawką, bez której nie zasypia, ale którą zawsze w interesujący sposób gubi.

A potem wstajesz, otrzepujesz kolana, kładziesz dzieci spać i siadasz do laptopa, aby pomagać innym budować imperium. Bo nie ważne, że Ty nadal nie “czujesz” się wystarczająco ekspertem, bo ktoś inny ma “prawdziwe” biuro, “prawdziwy” biznes – to, co robisz jest ważne, dlatego, że wiesz, że jeśli Ty będziesz chować się w kącie, to nikt się nie dowie, że naprawdę można zbudować globalną markę nie rezygnując z własnych priorytetów.

Pierwszy etap budowania marki osobistej to podjęcie decyzji, że przestaniesz grać drugoplanową rolę we własnym życiu.

Chcesz poznać mój sekret?

Pobierz pierwszy rozdział nowego eBooka o storytellingu i skorzystaj z diagramu strategii, który stawia na głowie takie pojęcia jak “grupa docelowa” i metody budowania społeczności wokół Twojej marki.