Napisałam książkę Finanse domowe krok po kroku, ponieważ chciałam usystematyzować mój sposób na uporządkowanie finansów i ogarnięcie domowego budżetu. Nie pisałam zupełnie od zera, bo część zadań i cały szkielet kursu miałam już wcześniej opracowane.
Początkowo założyłam sobie bardzo ambitne plany, że zrobię wszystko w dwa miesiące… Co było jakimś szalonym pomysłem, bo jednocześnie prowadziłam blog, pracowałam na etacie i miałam małe dziecko w domu.
Ostatecznie „operacja książka” zajęła mi prawie cztery miesiące, łącznie z redakcją i korektą (które zleciłam), samodzielnym składem w darmowym programie i drukiem.

Końcówkę wspominam jak drogę przez mękę, potęgowaną przez fakt, że byłam w pierwszym trymestrze ciąży. Po wydaniu książki przez kilka miesięcy nie mogłam na nią patrzeć ;P

O czym jest książka?
O małych krokach, które sprawią, że zarządzanie budżetem domowym stanie się super proste.
To 52 sprawdzone i przetestowane zadania. Jedno na każdy tydzień roku, żeby bez pośpiechu i słomianego zapału uporządkować swoje finanse. Do większości zadań dołączone są specjalne arkusze, które ułatwią ich wykonywanie.

Zajrzyj na stronę, aby zapoznać się z książką Alicji

Napisanie książki chodziło za mną dłuuugimi latami. Po rzuceniu pracy w korporacji postanowiłam napisać książkę. Poszłam na kurs jak napisać i wydać książkę w 10 tygodni. Mi zajęło to 12 miesięcy. Moja pierwsza książka Be Authentic jest swoistym manifestem. Książka jest o budowaniu życia w zgodzie z sobą, a nie pod dyktando społeczne i jak to zrobić. Pierwsze 6 miesięcy były trudne, a kolejne 6 raczej niesamowite. Złożyłam sobie obietnicę, że będę pisać codziennie po 1 stronie. Przez pierwszy tydzień, codziennie z rana siadałam do białej kartki i kończyłam z białą kartką. Czasami kapały tylko łzy, czasami 3 zdania, a czasami pół strony. Samo wyzwanie pisania książki było niczym kurs z rozwoju osobistego z dyscypliny, konsekwencji, zarządzania wewnętrznymi trolami i determinacją. Najgorsze były rozpraszacze, więc chodziłam pisać do cichych i inspirujących 5 gwiazdkowych hoteli.
Potem przechodziłam przez fazę cenzurowania i filtrowania własnych myśli, bo bałam się co ludzie pomyślą, powiedzą i jak mnie odbiorą. Tutaj wielkim wsparciem był mój partner, siedziałam, pisałam, wyłam jak bóbr, on potem czytał i mnie dopingował. Ja cały czas byłam przekonana, że piszę bzdury i że mnie wyśmieją. Mój mentor powiedział mi, że osąd mam pozostawić czytelnikowi. To oni decydują czy im się podoba i mają do tego prawo. Moją działką jest pisać i iść naprzód i tak aż do 10 rozdziału. Od tamtej pory dałam sobie zielone światło, pisałam nawet po 3 strony dziennie, myśli płynęły z eteru, niczym Niagara, a ja czułam się jak żonglerka, która próbuje złapać wszystkie piłeczki.

Najważniejszy w tym wszystkim był nawyk codziennego siadania do komputera i nie czekania na inspirację, tylko pisania. Były dni, że wprowadzałam się w nastrój pisząc ‘’nie wiem o czym pisać, mam pustkę, ‘’tu cichosza, tam ciho, szaroburo’’, ale lipa na całego, co ja robię, idź lepiej do pracy na etat….cicho, wiem jak grać w te klocki, więc zaraz coś wymyślę i pójdzie jak po maśle’’ i szło.

Zaczęłam mówić dookoła, że piszę książkę, że jestem autorką Be Authentic i publikuję książkę na Amazonie. Ludzie reagowali spontanicznie i z zaciekawieniem. To dodawało mi siły. Wizualizowałam sobie moją książkę na Amazonie. Zrobiłam sobie wizytówkę z okładką książki i na imprezach networkingowych mówiłam, że piszę książkę. Praktykowałam mówienie o sobie ‘’jestem autorką książki’’ i jednocześnie myślałam, że zapadnę się pod ziemię. Ciepłe spojrzenia innych rekomepensowałay moje nieśmiałe początki.
Samopublikacja na Amazonie okazała się procesem jak każdym innym, wszystko jest zautomatyzowane, trzeba tylko to zrobić, bo samo się nie zrobi. Tyle i aż tyle.

Potem była premiera książki w Londynie. Po premierze podeszła do mojego stanowiska z książkami dziewczyna z Polski, kupiła książkę i poprosiła o dedykację. Potem się rozpłakała, że pisze dwa lata i nie może skończyć i że ona nie wie czy się nadaje. W tym momencie zrozumiałam, że jestem zwykłą dziewczyną, która niczym się nie różni od innych, oprócz tego, że skończyłam to co zaczęłam.

Spełnianie marzeń to niekolorowe obrazki na Instagramie, tantiemy ze sprzedaży, ale robienie niewygodnej roboty tak długo, aż stanie się ona wygodna, podczas gdy inni dobrze się bawią. Spełnianie marzeń to przekuwanie tego co masz w duszy na formę w świecie fizycznym, zarządzanie trolami, małpami, które ciagle skaczą Ci po głowie. Kiedy było pod górę wkładałam obie niewidzialną dla innych czapkę ‘’Supergirl’’, jadłam pizzę z proscuitto i mascarpone i pisałam.

Po napisaniu książki zrozumiałam, że teraz mogę zrobić wszystko co chcę i już nic nie jest w stanie mnie zatrzymać. Zrozumiałam sobie, że nikomu nic już nie muszę udowadniać. Książka Be Authentic była moją osobistą podróżą do siebie samej.

Zajrzyj na stronę, aby zapoznać się z książką Agnieszki

Napisałam e-book o żywieniu dzieci w 1. roku życia. Chciałam zaproponować mamom pozycję, z której dowiedzą się o wszystkich sposobach żywienia niemowląt, dzięki któremu będą mogły podejmować samodzielne decyzje i nauczą się od samego początku kreować dobre relacje z jedzeniem i dobre nawyki żywieniowe u swoich dzieci, nie zapominając przy tym o sobie i własnych potrzebach.

Zapowiedziałam to w swojej grupie „Vitaninki”. Odzew był ogromny. Pytałam codziennie o różne rzeczy związane z żywieniem niemowląt. Zaskoczyło mnie, jak chętnie dziewczyny dzielą się swoimi osobistymi, często trudnymi doświadczeniami związanymi z karmieniem. Myślałam, że będzie to dla nich trudniejsze. Grupa uczestniczyła w procesie tworzenia e-booka od samego początku. Kiedy doszło do wyboru tytułu, propozycji była masa! I powiem szczerze, że sama bym lepszego nie wymyśliła. Tytuł oddaje sedno przekazu: W poszukiwaniu złotego środka. Naukowo i z humorem o żywieniu dzieci w 1. Roku życia. 

Kiedy byłam już na etapie składu – potrzebowałam zdjęć do e-booka. Mogłam wrzucić fotki stockowe, ale pomyślałam, że lepszym rozwiązaniem będzie, jeśli w e-booku pojawią się zdjęcia prawdziwe. Zaproponowałam dziewczynom w grupie, że ich dzieci mogą być ilustracją do e-booka. Ileż dostałam zdjęć! Nie spodziewałam się tego zupełnie. Miałyśmy kłopot z wyborem, bo nie wszystkie się zmieściły! Zdjęcia przysyłały mi nawet dziewczyny, które pisały, że nie upubliczniają wizerunku swoich dzieci – znajdywały w swoich zbiorach zdjęcia robione od tyłu, gdzie nie widać twarzy dziecka i przysyłały. Dzięki temu mój e-book zyskał ogromnie wiele 🙂 

Moment wypuszczenia pierwszego rozdziału był stresujący. To moment, w którym następuje pierwsza konfrontacja z odbiorcą. I wiedziałam, że napisałam to dobrze, ale nie wiedziałam, że odbiór będzie aż tak pozytywny! 40% listy zapisanych na przedsprzedaż e-booka kupiło go! A recenzje są niesamowite. Dziewczyny piszą mi, że przestały się bać, że rozszerzanie diety zaczęło być przygodą, że czyta się jak powieść, że tego właśnie szukały. To fantastyczne uczucie, dla każdego autora 🙂 

Zajrzyj na stronę, aby pobrać pierwszy rozdział ebooka Niny